Een stukje fietsen

Ik was altijd al de beheerder van alle elektronica in huis. De meiden vergaten ook steeds om hun telefoon op te laden. Voor ik naar bed ging pakte ik alle rondslingerende telefoons en legde ze keurig aan een stekker. ’s Ochtends waren ze allemaal opgeladen. Maar bij haar lette ik er nu extra op. Ik wilde het risico niet lopen dat ze met een bijna leeg toestel het huis verliet. En als ze het huis dreigde te verlaten zonder mobiel, dan liep ik snel achter haar aan en maakte er een terloopse opmerking over. Zo van ‘oh, hé, schat, vergeet je mobiel niet!’ Of ik schoof hem zonder dat ze het merkte in haar rugzak.