หนี้รักเทพบุตรร้า‪ย‬

“คุณมันเห็นแก่ตัวปล่อยฉันนะ”หญิงสาวแหว

ภิยวัฒน์ไม่สนใจอาการดิ้นรนขัดขืนของร่างเล็กที่อยู่ในอ้อมกอดนักชายหนุ่มลากหญิงสาวเข้าไปในห้องก่อนจะเหวี่ยงร่างบางลงบนเตียงกว้าง

“โอ๊ย!”คนถูกโยนร้องอุทธรณ์อย่างเจ็บจุก

ร่างสูงยืนมองหญิงสาวที่รีบกระเถิบถอยหลังจนชิดติดหัวเตียงแววตาหวาดวิตกจ้องอย่างระวังภัยภิยวัฒน์นึกโมโหเมื่อนึกถึงตอนที่หญิงสาวคุยกับนพฤทธิ์เพื่อนพี่ชายของเขาสีหน้าและแววตามันช่างแตกต่างยามที่อยู่กับเขาอย่างสิ้นเชิง

“จำไว้ว่าตอนนี้เธอคือของที่ฉันจะทำยังไงก็ได้ยิ่งเป็นของที่ป๊าฉันเลือกให้แล้วฉันจะทำลายให้มันย่อยยับไปเลยทีเดียว”คำพูดของชายหนุ่มทำให้ร่างบางที่เนื้อตัวสั่นเทายิ่งรู้สึกหวาดวิตกมากยิ่งขึ้น

“งั้นฉันจะฟ้องคุณลุงถ้าคุณทำอะไรฉัน”มีนารินทร์หารู้ไม่ว่าคำขู่ของเธอนั้นมิได้ทำให้ชายหนุ่มนึกกลัวเลยสักนิดตรงกันข้ามมันกลับยิ่งเป็นแรงส่งให้เขาอยากจะขยี้เธอเร็วมากยิ่งขึ้น

“อยากลองดีกับฉันก็เชิญ”

ความหวาดกลัวทำให้มีนารินทร์คว้าหมอนที่อยู่ข้างตัวขว้างใส่ชายหนุ่มแล้วรีบวิ่งลงจากเตียงเพื่อไปยังประตูทางออกภิยวัฒน์ไม่รอให้หญิงสาวได้ก้าวพ้นประตูไปด้วยซ้ำร่างสูงคว้าเอวคอดของสาวหวานก่อนจะลากกลับไปที่เตียงพร้อมกับทาบทับร่างหนาเพื่อกักร่างบางชายหนุ่มเย็นชาอารมณ์ศิลปินจ้องลึกลงไปในดวงตากลมโตที่เอ่อล้นไปด้วยน้ำตาแห่งความหวาดกลัวไล่ลงมายังปากอิ่มระเรื่อสีชมพูจัดที่สั่นระริกราวเชิญชวน