De lus

De lus
Zonder veel herinneringen ontwaakt Mevrouw DeWitt in een ziekenhuis. Ze gelooft de dokter niet die zegt dat ze een auto-ongeluk heeft gehad: ze werkt namelijk thuis, bezit geen auto en verlaat haar huis zelden tot nooit. De verpleegsters doen raar. De dokter heeft zich niet eens voorgesteld. De omgeving maakt haar bang. Ze weet het zeker, ze houden haar gevangen. Maar ze mag niets laten blijken. Dan zullen ze haar beter in de gaten houden en kan ze niet ontsnappen. Maar telkens als ze een poging waagt, raakt ze buiten bewustzijn en wordt ze wakker in hetzelfde bed. Het personeel houdt zich van de domme. Intussen wordt haar pijn erger. Na een paar nachten merkt ze dat elke keer als ze in slaap valt, ze een dag eerder wakker wordt. Dus daarom doet de dokter alsof ze hier al langer is, daarom wordt de pijn erger. Maar - als ze na ieder etmaal terug gaat naar de dag ervoor, dan breekt snel de dag aan van dat zogenaamde auto-ongeluk. Dat betekent dat ze het kan voorkomen. En uit de tijdlus kan ontsnappen...

Als ze niet weggaan... (bonusverhaal)
Manon Mommers is niet de beste vriendin. Ze is vriendelijk, maar niet op haar mondje gevallen. Attent maar ze doet vooral haar eigen zin. Ze belooft van alles, maar beschouwt haar woord nooit als bindend. Haar vriendinnen hebben er genoeg van. Wanneer Manon het goed wil maken en hen uitnodigt voor een feestje, hebben haar vrienden een plan om haar een koekje van eigen deeg te geven. Want iets beloven is een ernstige zaak. Doodernstig. En vanavond kan zelfs de dood geen belofte breken.