Elementaire deeltjes

Twee halfbroers, twee symptomatische levens. Bruno, de seksverslaafde leraar Frans die wanhopig op zoek is naar liefde; Michel, de contactgestoorde wetenschapper die in zijn werk de basis legt voor een nieuwe, op liefde voorgeprogrammeerde mens. Samen verpersoonlijken zij het echec van het westerse individualisme, waarvan Michel Houellebecq de pijnpunten blootlegt in een wrangkomische zedenschets die vóór alles een noodroep is: een noodroep om liefde.

Elementaire deeltjes, de roman waarmee Houellebecq in 1998 internationaal doorbrak, is inmiddels een moderne klassieker van de buitencategorie. Tien jaar na zijn verschijning heeft het boek nog niets aan kracht en actualiteit ingeboet.

Speciaal voor deze jubileumeditie heeft Martin de Haan zijn vertaling geheel herzien en er een nawoord bij geschreven.



`De vormen van de natuur zijn menselijke vormen. Driehoeken, verstrengelingen en vertakkingen zijn vormen die in onze hersenen verschijnen. We herkennen ze, we waarderen ze; we zijn erdoor omringd. Omringd door onze maaksels, menselijke maaksels, die aan de mens kunnen worden overgedragen, ontplooien we ons en sterven we. Omringd door de ruimte, de menselijke ruimte, verrichten we metingen; met die metingen maken we de ruimte, de ruimte tussen onze instrumenten.