Rusteloos

Wanneer deel 2 van de trilogie? ASAP aub

Wanneer bewijst een schrijfster dat ze meer is dan een schrijfster? Als ze duidelijk in staat is om niet alleen uit eigen kennis te putten om een prachtig verhaal neer te pennen (zoals in haar vorige “solo” literaire thrillers, waar telkens een ‘aandoening’ het verhaal op een correcte manier stuurt).
Hilde Vandermeerer slaagt er hier echt in om samen met co-auteur Walter Damen een correct verhaal neer te zetten, waarin de ervaring, kennis en analytische geest van Damen (die enkel met dames blijkt te werken in zijn kantoor (toeval?)) zondermeer op een natuurlijke manier verwoord wordt. Je leest hier geen 2 auteurs, maar één auteur, enkel als je weet hoe het boek tot stand kwam, kan je weten dat het hier over co-auteurschap gaat. De twee auteurs vloeien echter zo onopvallend samen, .... zelden gelezen bij co-auteurs.
Dat de setting grensoverschrijdend is, letterlijk dan, is eveneens geloofwaardig gebracht. Je verwacht niet anders. En het is nog eens verrijkend ook, wie nog nog nooit in Lissabon was, wil nu toch zeker binnenkort vertrekken. (Of misschien is het beter om eerst de trilogie volledig te lezen? Wie zal het zeggen.)
Dat het einde van het verhaal enerzijds een volledig verhaal afsluit (te vroeg afsluit, je wil blijven lezen, je hoopt dat er geen einde aan komt) en anderzijds doet verlangen naar het vervolg van een zachtjes tussendoor synchroon lopend verhaal met een open einde, ...
Als dit werk geen prijzen wint, dan ken ik er niets van, (maar niemand zegt dat ik er iets van ken), als dit verhaal geen filmisch vervolg krijgt, ... geachte heren producenten en regisseurs..... dan hebben jullie een prachtige opportuniteit gemist.
Wie kan lezen met zijn ogen dicht, ziet meteen de video van de film op zijn oogleden geprojecteerd.

Ik was rusteloos totdat ik aan het laatste woord was, het moest ooit eens eindigen, maar zo vroeg was nu ook niet nodig. Bodemloos is het verlangen naar deel 2.
Heb ik al gezegd dat ik dit boek gewoonweg meer dan goed vind? Bij deze dus. T’is SCHITTEREND !