Stary, czarny krzy‪ż‬

Stał przy dro­dze próch­nie­ją­cy,  Sta­ry, czar­ny krzyż,  Mrok opla­tał go wo­ko­ło  W pod­wie­czor­ną ci­szę --  Zie­mio! Zie­mio! Zie­mio!   Po­dziu­ra­wion był ku­la­mi  Z daw­no zmil­kłych bitw.  Sia­dy­wa­ła przy nim du­sza,  Ran­ne śnią­ca bla­ski --  Zie­mio! Zie­mio! Zie­mio!   Mno­gi tę­dy tłum prze­cho­dził,  Głu­chy szu­miał wiatr,  A po­bli­ski staw głę­bo­ką  Spo­glą­dał tę­sk­ni­cą --  Zie­mio! Zie­mio! Zie­mio!   O pół­noc­ku, na przy­śni­cy  Bla­dy pło­myk kwitł:  Hej! -- mó­wio­no -- skar­by le­żą  Ukry­te pod krzy­żem --  Zie­mio! Zie­mio! Zie­mio!   Wziął się śmia­łek do mo­ty­ki  W świę­to­jań­ską noc,  Ko­ści ludz­kich garść wy­ko­pał  Z za­klę­tej głę­bi­ny --  Zie­mio! Zie­mio! Zie­mio!   Przy­szli wier­ni chrze­ści­ja­nie,  Scho­wa­li je w grób,  Sza­tan reszt­ki po­wy­rzu­cał  Czło­wie­czej nie­do­li --  Zie­mio! [...] 


Jan Kasprowicz Ur. 12 grudnia 1860 r. w Szymborzu pod Inowrocławiem Zm. 1 sierpnia 1926 r. w Poroninie na Harendzie (dziś Zakopane) Najważniejsze dzieła: Z chałupy (1888); Miłość (1895); Krzak dzikiej róży (1898); Ginącemu światu (1902); Księga ubogich (1916); Hymny (1921) Poeta, dramaturg, krytyk, tłumacz, publicysta epoki Młodej Polski. Pomimo, że był synem chłopskim, udało mu się zdobyć wyższe wykształcenie, a nawet w 1904 r. doktoryzował się na Uniwersytecie Lwowskim na podstawie rozprawy Liryka Teofila Lenartowicza. W 1909 r. na tym samym uniwersytecie objął, specjalnie dla niego utworzoną, katedrę literatury porównawczej. Biegle władał łaciną, greką, angielskim i francuskim ? przekładał dzieła m.in. Ajschylosa, Eurypidesa, Shakespeare'a. W działalności Jana Kasprowicza wyróżnić można etapy, które charakteryzowały się fascynacją określonymi kierunkami poetyckimi. Początkowo w jego twórczości dominował realizm i naturalizm, później impresjonizm i symbolizm. Kolejny okres cechował ekspresjonizm, a ostatni to przejście do postawy franciszkańskiej. autor: Izabela Miecznikowska 


Kupując książkę wspierasz fundację Nowoczesna Polska, która propaguje ideę wolnej kultury. Wolne Lektury to biblioteka internetowa, rozwijana pod patronatem Ministerstwa Edukacji Narodowej. W jej zbiorach znajduje się kilka tysięcy utworów, w tym wiele lektur szkolnych zalecanych do użytku przez MEN, które trafiły już do domeny publicznej. Wszystkie dzieła są odpowiednio opracowane - opatrzone przypisami oraz motywami.