Sacrum i rewolucja. Socjaliści polscy wobec praktyk i symboli religijnych (1870-1918‪)‬

Ruch socjalistyczny działający na ziemiach polskich przed 1918 r. gromadził w swych szeregach wierzących i niewierzących.. Ci pierwsi stanowili większość, a należeil tu głównie robotnicy, rzemieślnicy i chłopi. Niewierzącymi byli najczęściej inteligenci. Niezaleźnie od przekonań światopoglądowych polscy socjaliści, z wyjatkiem członków SDKPiL, w swej działalności chętnie posługiwali się religijnymi (oraz patriotycznymi) symbolami, obrzędami i retoryką. Czy była to charakterystyczna polska specyfika niespotykana w innych krajach? Jak wyglądały w praktyce wzajemne relacje sacrum i polityki? Czy rodziły konflikty, a jeśli tak, to jakie były ich konsekwencje społeczne, ideologiczne i polityczne? Na te i inne pytania odpowiada ta książka.

Spis treści

Od Autora

Rozdział I. Socjaliści a praktyki religijne

Rozdział 2. Język religijny w partyjnych środkach przekazu

Rozdział 3. Adaptacje kościelnych środków przekazu

Rozdział 4. Symbole i czynności religijne w działalności polskich socjalistów

Zakończenie

Resume

Indeks nazwisk