Ποιήματ‪α‬

[…] Η απαισιοδοξία είναι το κύριο γνώρισμα του Καρυωτάκη. Αυτή δημιουργεί όλη σχεδόν την ατμόσφαιρα του έργου του […] αυτή, εν πάση περιπτώσει, του δίνει τον κυρίαρχο τόνο του. […] Στα ποιήματά του βρίσκουμε μερικούς από τους λόγους της απαισιοδοξίας του. […] Ο νιχιλισμός του ήταν απόλυτος. Δεν είχε καμία πίστη, ούτε επίγεια, ούτε μεταφυσική. Άλλοι, με διαφορετική ιδιοσυγκρασία απ’ του Καρυωτάκη, κατορθώνουν να ζήσουν, δεχόμενοι τις αθλιότητες και τις χαρές της ζωής, τις αθλιότητες, για τις χαρές, με συμβιβασμούς, με υποχωρήσεις. Ο Καρυωτάκης δεν το κατώρθωσε. […] Λίγος επικουρισμός θα τον έσωζε. Αλλά κάθε άλλο παρά επικούρεια φύσις ήταν. Είχε στα βάθη του την αδιαλλαξία εκείνων που λένε: ή όλα ή τίποτε! […] – Κλέων Παράσχος, 1928