Splątanie kwantowe i synchroniczność Carla Junga

Przez wiele stuleci postrzeganie pozazmysłowe, takie jak telepatia, wróżby i jasnowidzenie, były uważane za oszukańcze fantazje, iluzje lub wynalazki.

Dominujące w kręgach naukowych podejście materialistyczne

a priori zaprzecza wszelkiej "duchowej" rzeczywistości. Powodem jest to, że tych rzeczywistości nie można zweryfikować w laboratorium.

Mimo to wszyscy mieli pewne doświadczenia, których zaprzeczyła nauka. Wśród tych doświadczeń możemy przypomnieć sobie niewyjaśnione wydarzenia, znaki przyszłych wydarzeń czy spełnienie marzeń.

Często odnosiliśmy szczególne korzyści z tych doświadczeń, co pokazuje, że nie były to doświadczenia iluzoryczne.

Zjawiska te nie są rzadkie i dotykają każdego. Niektórzy uczeni, obdarzeni bardziej otwartym umysłem, chcieli zająć się tym problemem naukowo. Zastanawiali się, czy istnieje sposób na zrozumienie doznań pozazmysłowych bez uciekania się do okultyzmu, mitologii czy pseudoreligijnych filozofii. Książka opowiada o doświadczeniach tych badaczy.

Teraz, w końcu, pojawiają się dowody, które naukowo potwierdzają istnienie wyższego poziomu świadomości.

Istnieje "zbiorowy umysł", który zawiera idee i myśli wspólne dla całej ludzkości. To jest psychiczny kosmos, który możemy wykorzystać dla naszej korzyści. Z tego kosmosu otrzymujemy sygnały i informacje.

W 1980 roku eksperymentalnie potwierdzono "splątanie kwantowe". Ta właściwość jest typowa dla cząstek elementarnych. Wszystkie cząstki (atomy, elektrony, fotony) mogą komunikować się ze sobą bez ograniczeń czasu i przestrzeni.

To ostro kontrastuje z założeniami fizyki materialistycznej.

Komunikacja między cząstkami elementarnymi zachodzi w wymiarze, który nie podlega znanym prawom fizyki. Wymiar ten można porównać do "Uniwersalnego Umysłu".

Eksperymenty "Global Consciousness Project" przeprowadzone na Uniwersytecie Princeton niewątpliwie dowiodły istnienia świadomości światowej.

Książka opisuje tak zwaną teorię "zbiorowej podświadomości" opracowaną przez słynnego psychoterapeutę Carla Gustava Junga. Teoria Junga jest bardzo podobna do neoplatońskiej koncepcji "Anima mundi". Te teorie znajdują potwierdzenie w przewidywaniach fizyki kwantowej, opracowanych przez wybitnych naukowców i laureatów Nagrody Nobla.

Fizyka kwantowa dokumentuje istnienie poziomu zwanego "nielokalnym". Na tym poziomie cząstki elementarne, mimo że dzieli je olbrzymia odległość, wiedzą o sobie wszystko i zachowują się tak, jakby były jednością.

Z materialistycznej wizji wszechświata całkowicie opartego na nagromadzonej przypadkowo materii, ludzkość zmierza w kierunku nowego sposobu rozumienia rzeczywistości, w którym materia i psychika współistnieją i integrują się.

Podczas gdy fizyka klasyczna pozostaje dominująca w świecie postrzeganym przez nasze zmysły, pojawiają się nowe poziomy rzeczywistości z treściami psychicznymi.

Na poziomie kwantowym fizyka klasyczna już nie obowiązuje. Tylko materialna część kosmosu nie spełnia swojej funkcji. Potrzebuje wymiaru psychicznego, to znaczy dalszego poziomu, poziomu nielokalności.

 Na tym poziomie cały wszechświat staje się jedną rzeczą. Nie jest już zbudowany z materii, ale z energii i informacji i jest koordynowany przez siłę harmonii, bez której istniałby tylko chaos.

Na najbardziej ukrytych poziomach rzeczywistości materia nie może obejść się bez psychiki. Podobnie, psychika potrzebuje części materialnej, aby się wyrazić.

Ta świadomość towarzyszy ludzkości w kierunku nowego skoku ewolucyjnego, po którym materialistyczna dominacja ustanie.