KABUSNAME

Kabusname, sıradan insanların sıradan yaşamlarına, tahammülsüzlüklere, akrabalar arasındaki “ölümcül” ilişkilere, yatılı okulun çatırdayan ahşap merdivenlerindeki sırlara, birlikte yaşamanın gitgide zorlaşmasına, görgüsüz tüketim iştahlarına, adına “sosyal yaşam” denilen birbirine karşı kuyruğu dik tutma sefilliklerine, kıskanma-kıskandırma sarkacındaki özentiliğe, bir cinayetin anatomisine, iyilik yap kötülük bul paradoksuna, Shakespeare oyunlarını hatırlatan, bir annenin aşk acısıyla kıvranan çocuğunu sağaltma, ölüm döşeğindeki yavrusunun sorumlusuna ilenme tiradını duyuran 10 hikayeden oluşuyor.


"Yavrumun gönül kapısının önünde durup, açılması için diller dökmüşsün. Sana kalbinde yer açmış, seni buyur etmiş, sana alın terinden masalar kurmuş, incecik kadehlerde sevgisini ikram etmiş. Önüne ne konduysa düşünmeden yemiş, içmişsin. Seni şefkat döşeklerine yatırmış, üstüne atlas yorgan sermiş sana aşk-ı dünyam demiş. Kollarında uyurken saçlarını okşatmışsın, saçlarını okşamış. Nefesini dinletmişsin, nefesini dinlemiş. Sana sarılıp masallar anlatmış. Onunla uyurken dinlenmiş, güçlenmişsin. Yüceler yücesi seni bize cehennemin esfel-i safilinden göndermiş. Neden!"