Κρασί από τα χείλη σο‪υ‬

Η ζωή μετράει στιγμές. Στιγμές που περιμένεις, που προσμένεις. Στιγμές που φοβάσαι, που θυμάσαι. Στιγμές που φυλάς, κι άλλες που θέλεις να ξεχάσεις. Στιγμές που διαρκώς αλλάζουν και σε αλλάζουν. 


Στιγμές που πρέπει να αρπάξεις για να μη χαθούν στην αδυσώπητη δίνη του χρόνου. Γιατί αν έρθει εκείνη η στιγμή, η δική σου, και τη χάσεις, τη χάνεις για πάντα. Επειδή είναι βέβαιο πως δεν θα επιστρέψει. 


«Το βράδυ στις 11 θα είμαι στο κελάρι μας. Θέλω να σε δω μετά από τόσα χρόνια έστω και για λίγο…»


Ένας έρωτας νεανικός ευδοκιμεί μέσα στην τρέλα των συναισθημάτων και της νιότης κόντρα σε μια οικογενειακή διαμάχη. Ένα άσβεστο μίσος που καλλιεργείται χρόνια τώρα, αφήνοντας το σημάδι του από γενιά σε γενιά, έρχεται αντιμέτωπο με τα θέλω και τα πρέπει. Σχέσεις που δοκιμάζονται, δεσμοί αίματος που κλονίζονται. 


Μυστικά και γεγονότα που επηρεάζουν το σήμερα. Το παρελθόν έχει απλώσει τις ρίζες του βαθιά σε συνείδηση και πράξεις, όπως το αμπέλι απλώνει τις δικές του στο εύφορο έδαφος. Αλλά υπάρχουν δύο πράγματα που μεθούν τους ανθρώπους και αλλάζουν ριζικά τη ζωή τους: ο έρωτας και το κρασί...