Άγιος Κοσμάς ο Αιτωλό‪ς‬

Εἶναι μιὰ ἐποχὴ νομίζουμε ἀνάλογη μὲ ἐκείνη ποὺ ἔζησε ὁ Ἅγιος Κοσμᾶς ὁ Αἰτωλός. Οἱ Χριστιανοὶ τότε, κάτω ἀπὸ τὴν καταπίεση τοῦ ὀθωμανικοῦ ζυγοῦ, μέσα στὸ σκότος τῆς ἀγνοίας καὶ ἀμαθείας, κινδύνευαν νὰ προδώσουν τὴν πίστη τους, προσχωρώντας στὴ θρησκεία τοῦ Ἰσλάμ. Αὐτὸς ὁ κίνδυνος ἦταν ποὺ ἀνάγκασε τὸν Ἅγιο Κοσμᾶ νὰ ἐγκαταλείψει τὴν ποθητὴ σὲ αὐτὸν ἡσυχία, νὰ διακινδυνεύσει, ὅπως ἔλεγε, τὴν δική του σωτηρία ὑπὲρ τῶν «συμφυλετῶν» του ὑποδούλων ραγιάδων. Ὁμόζηλος τῶν Ἀποστόλων, μὲ ἔναυσμα, ἀλλὰ καὶ μόνιμη κινητήρια δύναμη, τὴν ἀγάπη γιὰ τὸν ἀδελφό, περιέρχεται «πᾶσαν πόλιν καὶ κώμην διδάσκων» (βλ. Ματθ. 9,35) τοὺς ἀμαθεῖς, «παραμυθῶν τοὺς ὀλιγοψύχους, νουθετῶν τοὺς ἀτάκτους» (βλ. Α΄ Θεσσ. 5,14).



Απόσπασμα από τον Πρόλογο, του Καθηγουμένου της Ιεράς Μεγίστης Μονής Βατοπαιδίου Αρχιμ. Εφραίμ