دری به سوی دریا

چقدر اين باران دوستانه. بر سرزمين من و تو باريد. شايد هم از همان باران دوستانه بود. كه ما يكديگر را گم كرديم. گمشدن تو و عشقم نامحسوس بود. به آساني نمي‌توانستيم از آن دل بكنيم. مرگ به آرامي سراغمان مي‌آمد. ديگر قهرماني در باران نبود. كه من به او پناه بياورم.