FRANÇOISE FLORE

Françoise Flore, een vergeten fenomeen in de Nederlandse theatergeschiedenis. Op 20-jarige leeftijd werd zij door de alom bekende radio man bij de AVRO Frits Thors, in 1941 ontdekt tijdens een optreden in besloten kring. Al snel verwierf zij faam als chansonnière bij de radio. Van geboorte, half Frans half Nederlands, bracht zij een groot deel van haar jeugd door bij haar grootmoeder in Parijs. Zij voelde zich meer Frans dan Nederlands. Haar carrière nam een vogelvlucht. Al snel volgden engagementen bij vooraanstaande cabaret gezelschappen, o.a. Cor Ruys, Marti Verdenius. Het cabaret van Wim Ibo 'Wie niet waagt' stond onder leiding van Françoise Flore. Samen met collegae als Kees Brusse, Wim Ibo en Albert Mol e.a. ging het jonge gezelschap onder regie van Cees Laseur onder de naam Cabaret 'De Koplamp' in het Leidseplein Theater verder. Zij trouwde met acteur Guus Hermus, kreeg een kind (Marjol Hermus) die later bekend werd onder de naam van Marjol Flore. Zij was de Leading Lady in de 'Snip en Snap Revue (Tok-Tok-tok alweer een ei) en in Londen in de vermaarde Franse Folies Bergère Revue in het London Hippodrome Theatre. Haar filmdebuut mag niet onvermeld blijven. In de eerste Nederlandse Filmproductie na de oorlog, 'Niet te vergeefs' speelde zij naast acteurs als Matthieu van Eysden, Jan Retèl, Hans van Ees e.a.