Het water weet van niets

In een oud smal Amsterdams huis woont een uiteenlopend groepje mensen bijeen: Nel, die beneden een sigarenwinkeltje heeft, haar niet meer jeugdige commensaal Hein, met een wat pijnlijk verleden, een jonge graficus Stan, een keurige juffrouw De Booij, die een bemiddelingsbureautje houdt en - op de zolderverdieping - nog een hard blokkende student.

Geleidelijk-aan wordt het geheim ontrafeld van een bij de Magere Brug - een steenworp van het huis - opgeviste dode. Weet Hein daar meer van? Het is zijn voorrecht geweest bijna als een liefhebbende vrouw te mogen zorgen voor de door hem vereerde jonge kunstenaar Stan. Tot er een indringer kwam die zijn bescheiden, moeizaam veroverd geluk verstoorde.

Elk van de figuren uit dit boek belichaamt een grote of kleine menselijke tragedie. Zoals Hein teleurgesteld wordt in zijn - onbewuste - homofiele gevoelens voor Stan, zo is Nel het in haar zwoele verlangen naar Hein, die onmachtig is om een vrouw gelukkig te maken. Ook Stan is op zijn wijze teleurgesteld: hij worstelt vergeefs tegen snobistische stromingen in de moderne kunst.

Dit is een meedogend boek dat zich laat lezen als een thriller: het heeft de spanning ervan.