İffet

Karşımıza doğan bir nur İffet'ti. Sanki Kudret eli, dünyaya getirdiği ne kadar güzellik varsa bunlardan en seçkin özetleri toplayarak güzellikte olanca yaratıcılığının üstünlüğünü bu yüze sığdırmış; kendi erişilmez gücüne karşı olağanüstü bir varlık göstermek için bu vücudu yaratmış, ya da, insan oğluna bir melek modeli göstermek istemişti. ... Bu güzellik tanrıçası sanki bu yıkık konutu dolaşmaya gelmiş bir hayaldi.
O, önde bir umut ışığı, biz arkada gölge gibi yürümeye başladık. İffet, uzun ve ince boyuna pek yaraşan bir fidan yürüyüşüyle bizi, aralık gibi bir sofacıktan yürüttükten sonra evin biricik odası olan bir kapıdan içeriye soktu.
Odada inilti yatağına uzanmış başörtülü bir hasta kadın, mezar kadar dar ve incecik tek şilte döşeği ve yorgan diye omuzlarına dek çekmiş olduğu sefalet örtüsü içinde -mezarından kıyameti gözetleyen bir ölü bakışıyla- doktoru ve özellikle beni inceden inceye gözden geçirmeye başladı.
Sıkıntı ve sefaletin en yıkıcı izleri asıl bu kadının yüzünde görünüyordu.
İffet, Gürpınar'ın 1896'da yayınlanan ve Emile Zola'nın kaleminden çıkan türden gerçekçiliğin çok popüler olduğu o dönemde,  gerçekçilikten uzak oluşuna dair yapılan eleştirilere cevap olarak yazdığı bir roman. 30 yıl aradan  sonra 1927'de yapılan ikinci baskısının önsözü ise, Türkiye'nin en eski "korsan karşıtı manifestosu" olarak kabul edilebilir.