NAMAZ

Namaz, İslâm’ın beş temel esasından biridir. O, dinin dire­ği, duaların özü ve esası, insanı Allah’a yaklaştırmada hem bir vesile hem de yakınlaşmanın ta kendisidir. Bundan dolayı namaz, mü’min için büyük önem arz eder; o, dünyevî meşgaleler arasında geçiştirilecek bir iş değildir. Bırakın başka bir iş yüzünden onun ihmale uğraması ya da aceleye getiril­mesini, gerektiğinde her şey ona feda edilmelidir. Evet, namaz, insanın, hayatında yapacağı şeylerin en güzelidir ve en güzeli olmalıdır. Hayatın en tatlı hatıraları namazla ilgili bulunmalıdır. Zira miraca namazla çıkılır; Allah’a namazla ulaşılır ve enbiyanın huzuruna da namazla varılır. Ayrıca ferdin, –şuurunun derinliğine göre– günde beş defa Allah’a arz-ı ubûdiyette bulunması onu yücelttikçe yüceltir.

Namazın muhtevası, insanların engince düşünmelerine vesile olacak kadar geniştir. İnsan namaz kılarken kendi­sini bazen derinlemesine aşk u şevk içinde Allah’ın huzurunda bulur, bazen Efendimiz’in (sallallâhu aleyhi ve sellem) arkasın­da saf tutan cemaatten bir fert olduğunu hisseder, bazen doğrudan doğruya meleklerin safları arasında kendisini görür, bazen de bir hamlede Arş’ın örtüsüne alnını koyuyor gibi olur. İnsanın buna muvaffak olabilmesinin ilk şartı; namazı tıpkı bir miraç veya miracın gölgesi gibi bilmesidir.