Odwrót Wehrmachtu. Prowadzenie przegranej wojny 1943 r‪.‬

W 1943 roku niemiecka armia, spadkobierca tradycji opierającej się na bezwzględnych, doprowadzonych do perfekcji operacjach ofensywnych, uległa własnemu wyczerpaniu oraz wymogom XX-wiecznej, uprzemysłowionej wojny. W swojej nowej książce wielokrotnie nagradzany autor Robert Citino opisuje dzieje konającego i desperacko broniącego się, lecz wciąż niezwykle groźnego i zabójczego Wehrmachtu.

Opierając się na doskonałej znajomości niemieckojęzycznych źródeł, Citino przedstawia świeży, żywy i szczegółowy opis kampanii owego sądnego roku: alianckiego desantu w Afryce Północnej, wielkiego kontruderzenia generała von Mansteina pod Charkowem, niemieckiego ataku na przełęczy Kasserine, tytanicznego starcia czołgów i ludzi na Łuku Kurskim, radzieckich kontrofensyw pod Orłem i Biełgorodem oraz alianckich lądowań na Sycylii i we Włoszech. Poprzez te wydarzenia ukazuje w jaki sposób siły zbrojne historycznie przystosowane do gwałtownych, agresywnych działań reagowały, gdy role się odwróciły; jak, po brutalnych walkach z Rosjanami i Brytyjczykami, niemieccy dowódcy postrzegali swojego najnowszego wroga, U.S. Army; i dlaczego, pomimo przewagi materiałowej i liczebnej, Alianci nie byli w stanie sprawić, aby rok 1943 o wiele bardziej przybliżył ich do ostatecznego rozstrzygnięcia.

Dzięki przenikliwej analizie operacyjnej, którą tak wysoko ceni, Citino stwierdza, że dosłownie każda chybiona niemiecka decyzja – obrona Tunisu, atak pod Kurskiem, a następnie odwołanie ofensywy, porzucenie Sycylii, obrona w wysokich partiach włoskiego „buta”, a następnie niżej, znacznie bliżej jego czubka – miała grono zdecydowanych obrońców w korpusie oficerskim armii. Autor spogląda na te wszystkie starcia z perspektywy każdego narodu biorącego w nich udział i ponad wszelką wątpliwość udowadnia, że poszczególne fronty wzajemnie na siebie oddziaływały.