Riyâzu’s-Sâlihîn

“Salihlerin Bahçesi” manasına gelen Riyâzu’s-Sâlihîn İmam Nevevî’nin en meşhur eserlerinden birisidir. Bu eserin orijinal ismi Riyâzu’s-Sâlihîn min Hadîs-i (Kelâm-i) Seyyidi’l-Mürselîn, müellifinin asıl adı da Muhyiddin Ebu Zekeriyya Yahya İbn Şeref İbn Mürrî’dir (milâdi d. 1233/ö. 1277). Nevevî, sözü âdeta senet kabul edilen büyük bir hadis âlimidir. Onun bu eseri o kadar meşhur olmuştur ki aslının veya şerhinin bulunmadığı ev hemen hemen yok gibidir.

Muhyiddin en-Nevevî bu eserde Kütüb-i Sitte’yi esas almakla beraber diğer asıl kaynaklardan da faydalanmıştır. O, sahih hadisleri kaynaklarıyla beraber zikretmiş, her bahsin başında konuyla alakalı âyetleri vermiş ve şu özellikleri taşıyan hadisleri tercih etmiştir:

a- Tehzib-i Ahlâk (ahlâkı güzelleştirmek),

b- Taharet-i Kulûb (kalpleri temizlemek),

c- Bedenin uzuvlarını günahlardan korumak,

d- Dünya ve âhiret saadetlerine vesile olmak,

e- Terğib (iyiliğe teşvik ve iyiliğin güzel neticelerinden bahsetmek), terhib (kötülükten sakındırmak ve kötülüğün feci âkıbetini bildirmek) ve âdâb-ı sâlikîn (İslam yolunun bâtınî ve zâhirî edeblerine) riayet etmek,

f- Hayra sevk edip fenalıklardan men etmek.

Binaenaleyh Riyâzu’s-Sâlihîn’e ihtiva ettiği konular ve hadisler itibarıyla kısaca “Tehzib-i ahlâk, edeb, terğib ve terhib” kitabı denilebilir. ”