Scena przyszłości

Georg Fuchs,
którego program odnowy sceny europejskiej należałoby postawić obok
koncepcji teoretyków tej miary co Craig i Appia, pragnął przywrócić
teatrowi jego pierwotny charakter – zbiorowej uroczystości, obrzędu,
wyraziciela idei. Niektóre postulaty Fuchsa, takie jak udział widzów w
przedstawieniach czy projekt uproszczonej architektury teatralnej,
okazały się na tyle atrakcyjne, by odżyć – często w oderwaniu od ich
pomysłodawcy – w drugiej połowie XX wieku. Jednak Fuchs samą ideę
reformy rozumiał znacznie szerzej niż jemu współcześni. Nie ograniczał
programu do przestrzennego układu sceny, roli tańca czy plastyki w
spektaklu. Tworząc projekt społecznej i estetycznej odnowy sztuki
scenicznej, pragnął nie tyle odrodzenia teatru, ile kultury
europejskiej.