Ik dwang

Van leven met een dwangstoornis naar ultieme vrijheid

Van zijn twaalfde tot zijn tweeëntwintigste bevindt Erwin Roebroeks
zich in de greep van een dwangstoornis. Hij doucht acht
uur per dag, drinkt zeepsop terwijl hij chirurgenkleding draagt,
en snijdt zijn huid open om die vanbinnen schoon te kunnen
maken.
De medische wereld schrijft hem aanvankelijk af. Roebroeks zal
nooit van zijn ernstige obsessief-compulsieve stoornissen (ocs)
afkomen. En toch, na een langdurig proces en een driejarige
klinische behandeling met de meest extreme therapieën, lukt
hem wat vrijwel nooit iemand lukt. Hij is verlost van zijn dwang.
Als herboren verlaat hij de kliniek, maar daarbuiten wordt hij
geconfronteerd met de jaren die hij gemist heeft. Wat betekent
de wijde wereld voor iemand die in een geïsoleerde kliniek het
donkerste in zichzelf heeft gezien? Wat houden vriendschap en
liefde in voor een man die grote eenzaamheid heeft gekend?
In Ik dwang onderzoekt Roebroeks hoe het kan dat hij genezen
is, en wat het betekent om bevrijd te zijn van een kwaad dat zo
lang vat op hem had.