Άπαντ‪α‬

Η Μαρία Πολυδούρη ανήκει στη λογοτεχνική γενιά των νεορομαντικών, στη λογοτεχνική γενιά του ’20. Απογοητευμένη καθώς ήταν από την αβεβαιότητα και την παρακμή της κοινωνίας της εποχής της, μιας εποχής χωρίς υψηλά ιδανικά, βρίσκει διαφυγή στον έρωτα. Ο έρωτας εξάλλου όπως και ο θάνατος είναι οι δύο θεματικοί άξονες γύρω από τους οποίους περιστρέφεται το σύνολο του ποιητικού της έργου. Η ποιήτρια στρεφόμενη στον εσωτερικό της κόσμο, με εμφανείς επιδράσεις από τα μανιάτικα μοιρολόγια και τον Κώστα Καρυωτάκη, εξομολογείται χαρακτηριστικά: «το να μπορώ να γράψω είναι η υπέρτατη ευτυχία μου και η μοναδική».