Το όνειρο της Κλάρα‪ς‬

Την Κλάρα δεν την αγάπησε ποτέ κανείς. Πως ήταν τόσο άσχημη δεν ήθελε να το πιστέψει, κι ας το φοβότανε. Όμως δεν την αγάπησε ποτέ κανείς, και στις συντρόφισσές της, που φλυαρούσαν για τους έρωτές τους, έπρεπε να κάθεται να πλάθει και να διηγείται κι αυτή φανταστικές ιστορίες για νέους που την αγαπήσαν μια φορά και γι’ άλλους που την κυνηγούν ακόμα. Πότε διηγόταν ρομαντικούς περιπάτους μέσα στα δάση με τον έναν, πότε ταξίδια με τις βάρκες και τα βαποράκια στο ποτάμι και στις λίμνες με τον άλλον. […] Ο Κωνσταντίνος Χατζόπουλος με ήρωες μεστούς, αληθινούς χαρακτήρες του κοινωνικού περίγυρου, εκφράζει αισθήματα και προβληματισμούς πραγματικούς. Η γυναικεία φιγούρα,  όπως εξάλλου και όλες οι φιγούρες στο πεζογραφικό του έργο, χωρίς εξιδανίκευση και παραμορφώσεις, παρουσιάζεται απλή, όπως είναι, με όλα τα βάρη του φύλου της.