ΑΚΟΥΣΕ ΜΕ ΚΥΡΙ‪Ε‬

Γιατὶ πρέ­πει νὰ προ­σευ­χό­μα­στε; Ὁ ἱ­ε­ρὸς Χρυ­σό­στο­μος  λέ­γει ὅ­τι «ἂν δὲν προ­σευ­χό­μα­στε τό­τε δὲν ἐ­πι­κοι­νω­νοῦ­με μὲ τὸν Κύ­ριο, καὶ τότε ὁδεύ­ουμε πρὸς τὴν διάλυση καὶ τὴν καταστροφή. «Κάθε οἰκοδομὴ στέκεται ἐπειδὴ τὰ διάφο­ρα μέ­ρη της εἶ­ναι συν­δε­δε­μέ­να· μό­λις ὑ­πάρ­ξει δι­ά­στα­ση τῶν με­ρῶν γκρε­μί­ζε­ται καὶ χά­νε­ται, δι­ό­τι δὲν ἔ­χει ποὺ νὰ στη­ρι­χθεῖ. Λοι­πόν, ἂς προ­σκολ­λη­θοῦ­με στὸν Κύ­ριο· δι­ό­τι, ἂν ἀ­πο­μα­κρυν­θοῦ­με χα­νό­μα­στε καὶ λέ­γει ὁ ψαλ­μῳ­δὸς: "ἐ­κεῖ­νοι ποὺ μέ­νουν μα­κριὰ ἀ­πὸ Σὲ θὰ χα­θοῦν”». Αὐτὸς εἶναι ἡ κεφαλή, ἐμεῖς τὸ σῶμα.

Αὐτὸς εἶναι τὸ Θεμέλιο, ἐμεῖς ἡ οἰκοδομή.

Αὐτὸς εἶναι ἡ Ἄμπελος, ἐμεῖς τὰ κλήματα.

Αὐτὸς εἶναι ὁ Νυμφίος, ἐμεῖς ἡ νύμφη.

Αὐτὸς εἶναι ὁ Ποιμήν, ἐμεῖς τὰ πρόβατα.

Αὐτὸς εἶναι ἡ Ὁδός, ἐμεῖς οἱ βαδίζοντες.

Αὐτὸς εἶναι ὁ Ἔνοικος, ἐμεῖς ὁ Ναός.

Αὐτὸς εἶναι ὁ Πρωτότοκος, ἐμεῖς οἱ ἀδελφοί.

Αὐτὸς εἶναι ὁ Κληρονόμος, ἐμεῖς οἱ συγκληρονόμοι.

Αὐτὸς εἶναι ἡ Ζωή, ἐμεῖς οἱ ζῶντες.

Αὐτὸς εἶναι ἡ Ἀνάσταση, ἐμεῖς οἱ ἀναστημένοι.

Αὐτὸς εἶναι τὸ Φῶς, ἐμεῖς οἱ φωτιζόμενοι.

Αὐτὸς εἶναι ὁ Γεωργός, ἐμεῖς τὸ χωράφι.

Αὐτὸς εἶναι ὁ Λόγος, ἐμεῖς οἱ ἀκροατές.

Αὐτὸς εἶναι ὁ Κηπουρός, ἐμεῖς τὰ κρίνα.

Αὐτὸς εἶναι ὁ Διωκόμενος, ἐμεῖς οἱ σῳζόμενοι.

Αὐτὸς εἶναι ὁ Ὑβριζόμενος, ἐμεῖς οἱ τιμώμενοι.

Αὐτὸς εἶναι ὁ Κατερχόμενος, ἐμεῖς οἱ ἀνερχόμενοι.

Αὐτὸς εἶναι ἡ Ἀλήθεια, ἐμεῖς οἱ ἀληθεύοντες.

Αὐτὸς εἶναι ἡ Ἀγάπη, ἐμεῖς οἱ ἀγαπῶντες.

Αὐτὸς εἶναι ὁ Διδάσκαλος, ἐμεῖς οἱ μαθητές.

Αὐτὸς εἶναι ἡ Θυσία, ἐμεῖς οἱ ὠφελημένοι.

Αὐτὸς εἶναι ὁ Ἄρτος, ἐμεῖς οἱ δειπνοῦντες.

Αὐτὸς εἶναι ὁ Προσφερόμενος, ἐμεῖς οἱ ἀποδέκτες.

Αὐτὸς εἶναι ὁ Σύμβουλος, ἐμεῖς οἱ πειθαρχοῦντες.

Αὐτὸς εἶναι ἡ Εὐλογία, ἐμεῖς οἱ εὐλογημένοι.

Αὐτὸς εἶναι ἡ Θύρα, ἐμεῖς οἱ εἰσερχόμενοι.

Αὐτὸς εἶναι ὁ Γεννώμενος, ἐμεῖς οἱ ἀναγεννώμενοι.

Αὐτὸς εἶναι ὁ Σταυρούμενος, ἐμεῖς οἱ λυτρούμενοι.

Αὐτὸς εἶναι τὸ Ὕδωρ, ἐμεῖς οἱ ξεδιψῶντες.

Αὐτὸς εἶναι ὁ Σωτήρ, ἐμεῖς οἱ σῳζόμενοι.

Αὐτὸς εἶναι ὁ Πατέρας, ἐμεῖς τὰ παιδιά.

Αὐτὸς εἶναι ὁ Πλούσιος, ἐμεῖς οἱ πλουτοῦντες.

Ὅλα αὐτὰ φανερώνουν ἕνωση χωρὶς τὸ παραμικρὸ κενό. Ὅποιος ἀπομακρύνεται λίγο, προχωρώντας θὰ ἀπομακρυνθεῖ πάρα πολύ.


Αὐτὸ τὸ βιβλίο δὲν εἶναι μιὰ μεταφραστικὴ προσέγγιση τῶν ψαλμῶν· οὔτε ἑρμηνευτική. Πολὺ δὲ περισσότερο δὲν εἶναι μιὰ φιλολογικὴ ἐργασία ἢ μιὰ διανοητικὴ ἔκφραση τῆς φαντασίας καὶ τῆς σκέψης. 

Εἶ­ναι προ­σευ­χὲς ἐμ­πνευ­σμέ­νες ἀ­πὸ τὸ Λό­γο τοῦ Θε­οῦ, τὸ Ψαλ­τῆ­ρι, γιὰ νὰ ἀγ­γί­ζουν τὶς σύγ­χρο­νες ἀ­νάγ­κες τῶν ἀν­θρώ­πων.

Τὶς ἀ­νάγ­κες αὐ­τὲς τὶς ἄ­κου­σα στὴν ἐ­ξο­μο­λό­γη­ση, στὴ συ­ζή­τη­ση, στὴν πα­ρά­κλη­ση τῶν ἀν­θρώ­πων νὰ προ­σευ­χη­θῶ γιὰ τὰ προ­βλή­μα­τά τους. Τὶς εἶ­δα στὴν ἀ­να­ζή­τη­ση τῆς ψυ­χῆς νὰ βρεῖ λό­γους καὶ ἐκ­φρά­σεις γιὰ μιὰ πιὸ εἰ­δι­κή, προ­σω­πι­κὴ προ­σευ­χή. Τὶς βί­ω­σα μέ­σα στὸ ἐ­να­γώ­νιο βλέμ­μα τῶν πο­νε­μέ­νων ἀν­θρώ­πων καὶ στὴ σι­ω­πη­λὴ κραυ­γή τους: «πά­τερ, μπο­ρεῖ­τε νὰ μοῦ γρά­ψε­τε δύ­ο λό­για προ­σευ­χῆς γιὰ τὸ πρό­βλη­μά μου;». 

Εὔ­χο­μαι, μὲ τὴ βο­ή­θεια τοῦ Θε­οῦ, τὸ βι­βλί­ο αὐ­τὸ νὰ γί­νει σε­μνὸ βο­ή­θη­μα στὸν πό­νο καὶ στὴν ἀ­να­ζή­τη­ση τῆς ἐ­πι­κοι­νω­νί­ας μας μὲ τὸ Θε­ό. Εὔ­χο­μαι νὰ γί­νει κα­τάλ­λη­λο βο­ή­θη­μα γιὰ ὅ­λους. Μι­κροὺς καὶ με­γά­λους. Κα­λοὺς καὶ ἁ­μαρ­τω­λούς. Εὔ­χο­μαι τὸ βι­βλί­ο αὐ­τὸ νὰ γί­νει ἀ­φορ­μὴ ὥ­στε νὰ κα­τα­λά­βου­με ὅ­τι δὲν μπο­ροῦ­με νὰ προ­σευ­χό­μα­στε σω­στὰ, ἂν δὲν ἐ­φαρ­μό­ζου­με τὸν ἁ­γι­ο­γρα­φι­κὸ λό­γο: «ἡ ἀ­γά­πη πάν­τα στέ­γει» (Α΄ Κορ., 13,7) καὶ δὲν θέ­λου­με νὰ εἴ­μα­στε μα­θη­τὲς τοῦ Χρι­στοῦ ποὺ λέ­γει: «ἐν τού­τῳ γνώ­σον­ται πάν­τες ὅ­τι ἐ­μοὶ μα­θη­ταὶ ἐ­στέ, ἐ­ὰν ἀ­γά­πην ἔ­χη­τε ἐν ἀλ­λή­λοις» (Ἰ­ω­άν., 13,35). Ὅ­ταν τὸ 1970 συ­νάν­τη­σα σὲ σκή­τη τοῦ Ἁγ. Ὅ­ρους τὸν π.Ἐ­φραὶμ τὸν Κα­του­να­κι­ώ­τη μοῦ εἶχε πεῖ: «παι­δί μου, ἂν στὴ ζω­ή σου κα­τα­κρί­νεις τοὺς ἄλ­λους ἀν­θρώ­πους, τό­τε στὴν προ­σευ­χή σου θὰ ὑ­ψω­θεῖ ἕ­να με­γά­λο τοῖ­χος ἀ­νά­με­σα σὲ σένα καὶ στὸ Θε­ό. Ἔ­τσι ἡ προ­σευ­χὴ καὶ οἱ στεναγμοί σου θὰ πᾶ­νε χα­μέ­να, δι­ό­τι ὁ Θε­ὸς δὲν θὰ σὲ ἀ­κού­ει. Καὶ μὴ ξε­χνᾶς ὅ­τι "ὁ Θε­ὸς ὑ­πε­ρη­φά­νοις ἀν­τι­τάσ­σε­ται, τα­πει­νοῖς δὲ δί­δω­σι χά­ριν"» (Ἰ­ακ., 4,6).