Ciało – poza Innością i Tożsamością. Trzy figury ciała w filozofii współczesnej

Ciało jako inny,
obcy, wykluczony, ciało jako przestrzeń napięcia między toż-samością a
innością, ciało poza innością i tożsamością. Ciało-tekst – otwarte.
Ciało o zmiennej intensywności, bez ustanku pulsujące między tym, co
obce a tym, co toż-same. Ciało ustanawiające granice, by w kolejnym
kroku je znieść, mówiące: „ja”, by zaraz temu zaprzeczyć, tworzące
wnętrze i rozpływające się w zewnętrzności pofałdowanej powierzchni.
Ciało radykalnie zróżnicowane, to zwierzęce, to ludzkie, to
przestrzenne, to wirtualne, to duchowe, to materialne, to kobiece, to
męskie, to dojrzałe, to dziecięce, migocące różnicami,
stające-się-innym, a w efekcie niedostrzegalne, zlewające się ze światem
w działaniu. Ciało tętniące życiem, ciało różnicujące świat i
jednocześnie go zmieniające. Ciało będące podstawą myślenia o
tożsamości, inności, podmiotowości, wspólnocie, etyce czy polityce i
otwierające te kategorie na to, co nadchodzi.