Η ταυτότητα της πολιτικής στην μεταπολεμική Ελλάδ‪α‬

Γιατί μία επιπλέον προσέγγιση της μεταπολεμικής περιόδου επικεντρωμένη ιδιαίτερα στην Μεταπολίτευση και τις μετέπειτα αναπτύξεις της; Σε τι θα μπορούσε να χρησιμεύσει; Σε ό,τι μας αφορά, η χρησιμότητά της θα μπορούσε να αναγνωρισθεί σε μια συνολικότερη ερμηνεία της ευρύτερης αυτής περιόδου, επικεντρωμένης στο ερμηνευτικό σχήμα του «εθνικολαϊκισμού». Tο ανά χείρας δοκίμιο, και σε ό,τι αφορά την περίοδο 1946-1989, αν και στηρίζεται κατά βάση σε πανεπιστημιακές διαλέξεις του υποφαινόμενου, τις επανεπεξεργάζεται και τις εμπλουτίζει σε ορισμένα σημεία τους. Παράλληλα προσπαθεί να συνοψίσει βασικές ερμηνευτικές παραδοχές μας για τις επόμενες δεκαετίες (1990, 2000 και 2010), αναδεικνύοντας εκείνα τα γεγονότα που, με την παρέμβαση κομμάτων, κινημάτων, ηγετών, διανοουμένων και κοινωνικών οργανώσεων, σχηματοποιούν ένα διάχυτο συμβολικό υλικό. Το παρόν δοκίμιο, συνεπώς, προσπαθεί να παρακολουθήσει τις κατά καιρούς ανασυνθέσεις της κομματικής και πολιτικής σκηνής με τις ιδεολογικές και αξιακές «εμμονές», εθνικές και λαϊκές πάνω από όλα, που υποθέτουμε ότι διαπερνούν τις συλλογικές συμπεριφορές, την ίδια την νεοελληνική δύσμορφη ατομικότητα. Με την έννοια αυτή, η ανά χείρας μελέτη δεν συνιστά πολιτική ιστορία, αλλά μάλλον ένα ιδεολογικο-πολιτικό χρονικό επικεντρωμένο σε ό,τι έχουμε αποκαλέσει εθνικολαϊκισμό.