O Ροβέρτος και το μαγικό του σκήπτρο‪.‬

Ο ήλιος σιγά-σιγά άρχισε να δύει και όλα γύρω του τυλίχθηκαν σε ένα απαλό μενεξεδί χρώμα. Ο μικρός Ροβέρτος άρχισε να νυστάζει. Προχώρησε μέσα στο ήρεμο δάσος που απλωνόταν πίσω του και κούρνιασε δίπλα από μια μεγάλη βελανιδιά. Χασμουρήθηκε νωχελικά και έκλεισε για λίγο τα γαλανά ματάκια του. Μια ηρεμία απλωνόταν στη φύση γύρω του και ο ύπνος δεν άργησε να τον πάρει.
...
Ο ήλιος ξεπρόβαλε λαμπρός από το αντικρινό βουνό και ξάφνου φώτισε τα πάντα γύρω του. Μια χρυσή ηλιαχτίδα άγγιξε με τη θέρμη της απαλά το μάγουλο του Ροβέρτου, σαν χάδι, σαν ένα γλυκό σκούντημα για να ξυπνήσει. Ο μικρός ιππότης άνοιξε τα γαλανά ματάκια του, τεντώθηκε και χασμουρήθηκε νωχελικά. Κοίταξε γύρω του το μεγάλο λιβάδι που απλώνονταν ήρεμο και γαλήνιο γεμάτο από χιλιάδες πολύχρωμα λουλούδια. Τι όμορφη μέρα, είπε και με μιας σηκώθηκε.