Ratni dnevnik '92

Jovan Divjak


U utrobi Grada,


Dvadeset godina nakon krvavog i bestijalnog rata, odlučne odbrane Grada od pripadnika Prvog korpusa ARBiH i jedinica MUP-a RBiH, nemerljive uloge žena u očuvanju života Grada, Imer Pezo, u knjizi „Priča o raji i papcima“, vraća nas u vreme sukoba Davida i Golijata u kome je poginuo 11.541 građanin Sarajeva.


To je Njegova hrabra i odluka da osvetli, pojasni onaj drugi, većini građana i vojnika u mišjoj klopci, nepoznati deo svakodnevnog života i preživljavanja oko 300.000 građana.


Imer u svom ratnom dnevniku, ratnoj biografiji, priča o svom angažovanju da se pored zla, koje aždajskom vatrom riga s kružne osnovice od preko 60 km, spreči, osujeti, umanji zlo koje je carovalo u utrobi Grada. Odslikavanje stanja u Gradu je, prema mojem saznanju, slično onome u Zenici, Bihaću, Tuzli, Mostaru, Goraždu, Srebrenici...


Dok sam čitao ratne zabeleške vojnika, patriote, dobrovoljca u odbrani Grada i Bosne i Hercegovine, shvatio sam njegovu odluku da napiše knjigu „Priča o raji i papcima“. S obzirom na aktuelnu društveno-političku, ekonomsku i socijalnu situaciju, koja je u mnogo čemu sled ratnih događanja, autor nam preslikava stanje rata – bezvlašća u utrobi Grada, koje je kopija matrica današnjeg, u manjoj ili većoj meri.