(tym, że krótką chwilę‪)‬

tym, że krót­ką chwi­lę  tyl­ko... jam na cię tak mi­le  pa­trzał i za uśmie­chem two­im go­nił śmia­ło,  za ciem­nych oczu two­ich przy­zwo­le­niem  nie­do­cze­ka­niem -- a sko­ro z po­chy­le­niem  gło­wy...  zda­ło mi się, że sły­szę ,,tak' z two­ich uste­czek,  to za­chwy­co­ny by­łem to­bą -- głów­ką schy­lo­ną  ni­by skrom­nie, za­lot­nie pra­wie -- cud­nie oko­lo­ną  splo­ta­mi wło­sów kru­czych -- ja­kąś wy­mo­dlo­ną  zda­łaś mi się dziew­czy­ną -- bo­ską wy­ma­rzo­ną.  Pa­mię­tam dzi­siaj jesz­cze -- ży­wo stoi w oczach  ten ob­raz -- gdy wśród tłu­mów fa­li  róż­no­barw­nej -- i ona sta­ła ja­sna ca­ła,  bia­ło­ścią twa­rzy swej od in­nych od­bi­ja­ła,  że mi się pa­nią lu­dów tych wy­da­ła,  że w gó­rze nad nią w błę­ki­tów prze­strze­niach  wi­dzia­łem wte­dy -- jak anie­li sta­li  nie­bie­scy -- co nad du­szą jej czy­stą czu­wa­li. [...] 


Stanisław Wyspiański Ur. 15 stycznia 1869 w Krakowie Zm. 28 listopada 1907 w Krakowie Najważniejsze dzieła: Wesele (1901); Legenda (1897), Warszawianka (1898), Lelewel (1899), Klątwa (1899), Wyzwolenie(1903), Noc Listopadowa (1903), Akropolis (1903), Powrót Odysa (1907), Sędziowie (1907) Polski dramaturg, poeta okresu Młodej Polski, malarz, grafik. Studiował w krakowskiej Szkole Sztuk Pięknych oraz historię sztuki, literaturę i historię na UJ. W latach 1890-1894 podróżował po Europie (Włochy, Szwajcaria, Francja, Niemcy, Praga czeska). Ożeniony z chłopką. Charakterystyczne są jego pastele ? impresjonistyczne pejzaże oraz portrety w duchu estetyki secesji, na których postacie obrysowane wyrazistym konturem uchwycone są w naturalnych pozach. Jest twórcą polichromii i witraży w kościele Franciszkanów w Krakowie. W nawiązujących do tradycji dramatu antycznego i szekspirowskiego dramatach symbolicznych Wyspiańskiego refleksji nad historią oraz problematyką narodową i społeczną dotyczącą Polski towarzyszy ideowa dyskusja z romantyzmem. autor: Katarzyna Jastrząb 


Kupując książkę wspierasz fundację Nowoczesna Polska, która propaguje ideę wolnej kultury. Wolne Lektury to biblioteka internetowa, rozwijana pod patronatem Ministerstwa Edukacji Narodowej. W jej zbiorach znajduje się kilka tysięcy utworów, w tym wiele lektur szkolnych zalecanych do użytku przez MEN, które trafiły już do domeny publicznej. Wszystkie dzieła są odpowiednio opracowane - opatrzone przypisami oraz motywami.