Vodina Kaan'ın Öyküs‪ü‬

Gençlik yıllarımızda çoğumuz “eski göz ağrım” diyebileceğimiz gönül maceraları yaşamışızdır ve bunların bazıları bir birlikteliğe kadar uzanmıştır.
Bu ilişkilerde bazen keşke dediğimiz, geriye dönüp de yapmasaydım diye ah çektiğimiz hatalarımız da olmuştur.
Hele bir de o kişiye karşı olan duygularımızı içten içe hala yüreğimizde yaşatıyorsak bunun pişmanlığını bugün bile duyarız.
Fakat hata bizden kaynaklanmamışsa bunun acısını daha da derinden hissederiz. Bunu kelimelerle anlatmak, bu hissi sözlere dökmek pek mümkün değildir.
Kaan böyle bir kalp sızısını üniversiteyi bitirdiğinden beri çekmektedir ve kendine yeni bir hayat kurarken bir ömür sürecek sandığı ama istemeden ayrılmak zorunda kaldığı eski göz ağrısını düşünmeye yeterince vakit bulamayacağı bir iş koluna yönelir.
Kurduğu bu yaşam düzeni içinde hayatını sürdürürken bir gün marketinin önünde beliren üniversite öğrencisi bir kız onu yeniden geçmişin güzel günlerine götürür.
Bunun etkisiyle üniversite yıllarında tuttuğu günlüğünü karıştırır ve eski aşkına yönelik yazdığı yazıları, şiirleri, aralarında yaşananları okudukça yeniden onun özlemini çekmeye başlar.
Kitaptan alıntıladığım aşağıdaki yazı da yaşadığı bu duyguları ve bu birlikteliğe duyduğu özlemi yansıtan güzel bir örnektir.
Editör: Ceyhan Molla
“Benim açımdan onu seyretmek, dinlemek, yaşamak; hayatımı bir ömür tatil yerinde geçirmek, en sevdiğim şarkıyı tekrar tekrar dinlemek ya da her an yeni bir aşk yaşarcasına heyecanlanmak gibi bir şeydi…
Bitmesini hiç istemediğim ama an ve an sürenin daraldığını bildiğim garip bir duyguyu defalarca yaşamak gibiydi…
Hatta başımı yastığıma koyduğumda yatağıma sinmiş ten kokusunu koklarken birazdan uyuyacağımı bilip de buna rağmen uykuya direnmek gibi başa çıkılması zor bir histi…”