Want wij zijn met velen

Bob Johansson geloofde niet in een hiernamaals, dus het was een flinke schok om te ontwaken na een dodelijk auto-ongeluk. Nog een grotere verrassing is dat hij nu een computer met bewustzijn en de besturende intelligentie is aan boord van een Von Neumann-sonde.



Het is inmiddels veertig jaar geleden dat Bob en zijn klonen zich vanaf de aarde zijn begonnen te verspreiden, op zoek naar bewoonbare planeten. Maar dat is het enige deel van het plan dat nog intact is. Een wereldoorlog heeft 99,9% van de mensheid gedood, en een nucleaire winter maakt de aarde langzaamaan onbewoonbaar. Een radicale groepering wil het karwei afmaken en de rest van de mensheid uitroeien, terwijl de Braziliaanse ruimtesondes ook nog steeds rondwaren en proberen de concurrentie op te blazen. Erger nog, de Bobs hebben een ruimtevarend buitenaards ras ontdekt dat al het andere leven als voedsel ziet.



Ooit verliet Bob de aarde in de hoop op een leven van ontdekkingstochten en zalige eenzaamheid. In plaats daarvan is hij een hemelgod geworden voor een primitieve inheemse soort en de enige hoop om de mensheid naar een nieuw thuis te krijgen. En mogelijk ook de enige die kan voorkomen dat alle levende wezens in het lokale sterrencluster als maaltijd eindigen.