Zakurraren poema eta beste hezurrak

Hondar aleak
itsasten zaizkit orpoetan.
Eta ez dakit
lurra den, hautsi dena,
edota itsasoa.
Nire pausoa
eten nahi duena.
Ibili nahi nauena.
Nire gatza apartu arte.
Nire hatsa apurtu arte.
Edo ni naizen,
besterik gabe,
pixkanaka desegiten.