Eenzaam, de dapperen

Begin jaren zeventig komt een moeder van twee zoons, kinderen nog, om bij een auto-ongeluk aan de voet van de Franse Pyreneeën. Het doet de nabestaanden te veel pijn om over haar te spreken.

Ruim vier decennia later zijn de sporen van wat dat zwijgen met het gezin heeft gedaan nog alom aanwezig. Herinneringen zijn vervaagd en vervormd. De jongste zoon heeft er zelfs helemaal geen. Zijn geboorteland heeft hij verlaten. Elke zomer keert hij er terug en beziet hij de familietaferelen steeds meer als buitenstaander. Heimwee naar zijn land heeft hij niet; pijn om daar te zijn waar zijn wortels liggen en waar hij al lang geleden niet anders kon dan ervandaan vertrekken des te meer.

Tegen het taboe in dat al die jaren heerst in het gezin, gaat hij op zoek naar zijn moeder.