Kayıp Bir Adamın Hikayesi

Ölüm endişelendiriyor beni, dedi kendi kendine. Yataktan kalkmak için uyanmamıştı belli ki. Göğsünde yine aynı sancı belirdi. Her sabah kalktığında, uykudan hemen önce tütün içmek konusunda kendisine küfürler yağdırır, ardından bir tane daha ateşlendirirdi. Göğsü sanki çamurla dolmuş, kuruyunca kalıplaşıp kalmış gibiydi. Yatağından kalkmaya dair en ufak bir istek duymuyordu. İstediği tek şey sonsuza kadar kımıldamadan yatmaktı. Düşüncesizlik ne kadar güzel olmalı diye düşündü. Tüm gücünü beline vererek doğruldu. Yatağının yüksekliği kırk beş santim civarıydı. Ayağını zor güce yere değdirdi. Yerde ince uzun bir halı vardı. Ama onun ayağı halının enlemesine yetişmediği yere değiyordu. Beton oldukça soğuk olmalı, ayağını hemen geri çeker gibi yaptı. Bu saniyenin üçte biri süresinde oldu. Yatağın hemen başucunda küçük bir kitaplık vardı. Bir kaç kitabını oraya yerleştirmişti. Ancak kitaplık içe doğru, kitaplardan, geniş olduğu için Fuat Bey ön taraftaki boşluğu masa olarak kullanmıştı. Zaten neden bir kitaplığa sahip olduğunu da bilmiyordu.Kitaplarla arası yoktu. Gençliğinde birkaç kitap okumuştu. Ancak hayatın, kitaplardakinden çok daha farklı olduğunu görmesi uzun sürmedi. Kitaplarda naiflik vardı. Kitaplarda samimiyet vardı. Kitapların ruhu vardı. Tüm bunlar kitaplarda ve doğada var olup insanlarda noksan kalan en mühim detaylardı. İnsan tüm bunların farkına vardığı zaman nasıl olur da kitaplara sığınıbilirdi? Bu korkaklıktan başka ne olabilirdi? Hayatın zorbalığından kaçıp nereye varılabilirdi? Aslında varılacak bir yer vardı. O da...