Moderne natuur

De buikband om het boek lijkt misschien normaal, maar dat is hij zeker niet: er zitten namelijk zaadjes in. Plant de buikband in de grond en krijg er veldplanten voor terug!


Nadat hij in 1986 met hiv werd gediagnosticeerd, koopt de Britse filmmaker en schrijver Derek Jarman (1942-1994) een stuk land met een houten huisje aan de kust van Kent. De houten muren schildert hij pikzwart, de felgele kozijnen laat hij intact, en in de kiezels rond het huis onder de rook van de kerncentrale van Dungeness begint hij aan zijn droomtuin.



Niet alles wat Jarman plant overleeft de felle wind en het opspattende zeewater, maar toch bloeit er genoeg op en ontstaat er in de woestenij een tuin van indrukwekkende schoonheid. Terwijl zijn gezondheid steeds verder achteruitgaat, blijft Jarman zijn dagen in Dungeness tegen de klippen op vastleggen. In zijn dagboeken beschrijft hij hoe hij de tuin aanlegt waar hij zijn hele leven al naar verlangde, en blikt hij terug op zijn leven: zijn jeugd in een conservatief gezin, zijn tijd als jonge, homoseksuele man in het Londen van de jaren zestig, en zijn tegendraadse kunstenaarscarrière.



Tegenwoordig is Jarmans tuin een bedevaartsoord voor tuin- en kunstliefhebbers van over de hele wereld - en Moderne natuur een klassieker die lezers al decennialang mensen troost en hoop biedt. Nu is er voor het eerst een Nederlandse vertaling: dit prachtige, levenslustige dagboek over een tuin aan de rand van het bestaan.



Derek Jarman (1942-1994) was een Britse schrijver, kunstenaar en avant-gardistisch filmmaker. Hij bleef zich fel inzetten voor homorechten en was kritisch op de Britse politiek tot zijn aan arbeidsgerelateerde overlijden in 1994. Zijn werk, maar in het bijzonder Prospect Cottage - Jarmans houten huis omringd door een in kiezels opgetrokken bloemenzee aan de kust van Kent - blijft kunstenaars en kunstliefhebbers over de hele wereld inspireren.



Over de vertalers:



Henny Corver (1952) vertaalde werk van onder anderen Annie Dillard, Olivia Laing en Stephen Fry.



Nico Groen (1965) vertaalde werk van onder anderen Robert Macfarlane, Helen Macdonald en Zadie Smith.