Pasjanse

Historia pasjansa sięga połowy XVIII wieku. Na arenie międzynarodowej ma on wiele nazw. Jest często nazywany „Patience”, zwłaszcza w Wielkiej Brytanii. We Francji gra nazywa się czasem „Sukces” (reussite). Inne języki, takie jak duński, norweski i polski często używają słowa „Kabal” lub „Kabala” (wiedza tajemna) w celu określenia tego typu gier. Takie nazewnictwo sięga wczesnych początków pasjansa, gdy wynik meczu mógł być rodzajem wróżby.

Jeden z pierwszych opisów gry w pasjansa datuje się na 1783 rok, kiedy to zasady gry przedstawiono w niemieckiej książce gier. Pasjans został opisany jako gra karciana polegająca na współzawodnictwie, w której gracze mogą grać na zmianę lub używając oddzielnej talii kart. Sam pomysł gry w pasjansa prawdopodobnie wyszedł z inicjatywy ludzi lubujących się w karcianej rywalizacji.

Uważa się, ale nie jest to prawdą, że Napoleon grywał w pasjansa w czasie jego wygnania. W związku z tym wiele rodzajów pasjansa nosiło jego nazwisko lub nazwę wyspy, na którą został zesłany. Sam Napoleon preferował jednak bardziej popularne gry, takie jak wist. Jednak nie zmienia to faktu, że w połowie XIX wieku pasjans był popularną formą rozrywki wsród Francuzów.

Mniej więcej w tym samym czasie pasjans zdobywał swoich sympatyków wśród Anglików. Książę Albert był znany z swojego zamiłowania do tej gry. Prawdopodobnie miało to wpływ na liczbę anglojęzycznych książek poświeconych tematyce pasjansa, które były publikowane w tym czasie.