Vogeljongen

Een geslaagde zakenman ontwaakt in een ziekenhuisbed. Hij kan zich niet bewegen en ook niet praten, maar zijn brein werkt op volle toeren en hij registreert alles wat er om hem heen gebeurt. Zijn zintuigen lijken zelfs aangescherpt, maar interveniëren kan hij niet. Hij is volledig in zichzelf opgesloten, comateus voor de buitenwereld. Hoe is hij in die toestand beland? Mogelijk heeft het te maken met de ontdekking van ‘zijn nieuwe identiteit’.
Gelukkig is zijn geheugen niet aangetast en hij gaat op zoek naar gemiste tekens in zijn leven, in zijn jeugd. Zijn herinneringen projecteert hij op het systeemplafond, zijn enige houvast, zijn ‘plafondagenda’. Langzaam vult zich ook de blanco pagina over de oorzaak van zijn aandoening en realiseert hij zich de impact van wat altijd voor hem is verzwegen. Tegelijkertijd vraagt hij zich af of hij zich zelf niet ook schuldig heeft gemaakt aan ontkenning en aan wat er echt is gebeurd met zijn eerste schoolvriend. Stukje bij beetje ontdekt de zakenman de waarheid. Maar krijgt hij nog de kans om die wereldkundig te maken?


‘Een essentieel werk, een song direct uit het hart.’ – Carlos Ruiz Zafón