De opgang

In de zomer van 1979 trok een huis in het Gentse Patershol
de aandacht van Stefan Hertmans. De blauweregen hing bestoft
neer, maar de geur trof hem diep en bracht hem terug naar zijn
kinderjaren. Hij kocht het pand in een opwelling. Pas nadat hij
het twintig jaar later had verkocht werd hij geconfronteerd met
wat er zich tijdens de oorlog had afgespeeld. Verbijsterend was
de ontdekking dat de vroegere bewoner een ss’er was. ‘Het is
onbegrijpelijk,’ schrijft Hertmans, ‘dat alles wat ik toen al had
kunnen weten of tenminste toch vermoeden, zo gedachteloos
aan mij voorbij had kunnen gaan.’ Langzaam komt de man die
hij wil leren begrijpen in beeld, alsook zijn Nederlandse, pacifistische
echtgenote en hun kinderen, van wie de oudste zoon
een vooraanstaand Vlaams intellectueel zou worden.
Hertmans spreekt met nabestaanden, raadpleegt archieven, vindt
intieme documenten. In zijn herinnering loopt hij weer door
alle kamers die hij zo lang heeft bewoond.
In De opgang komt de lezer huiveringwekkend dicht bij een
politiek drama, dat ook een huwelijksdrama was. Opnieuw
blijkt Hertmans verbonden met een verhaal dat aan belangrijke
historische gebeurtenissen raakt. Opnieuw brengt het zijn verbeelding
en pen op briljante wijze in beweging.