Το φέρετρο θα παραμείνει κλειστό (αγύρτη): και ΄άλλες ιστορίες‪.‬

Τον έλεγαν Πενθέα Χ. και μου είπε πως εργαζόταν σε διαλυτήριο πλοίων.  Πως είχε υψηλή θέση και πως το «οικονομικό» το είχε λυμένο…. Είπε ακόμα πως του άρεσαν τα δημιουργικά «χαλάσματα». Πως του άρεσε να «δωρίζει» αυτό που άλλοι νομίζουν πως είναι «τέλος» και το ονομάζουν θάνατο.  Έτσι είπε…

-«Δωρίζω θάνατο στους θνησιγενείς! Στην αρχή,  ήταν χόμπι! Μα σύντομα εξελίχθηκε σε δημιουργική τέχνη!  Και σε  επιστήμη!

Και εγώ δεν είπα τίποτα.  Πήρα το ύφος του παγερά αδιάφορου ακροατή και τον άφησα να συνεχίσει δίχως στιγμή να τον διακόψω.

.....

-«Και τι σημαίνει άραγε “στυγερός δολοφόνος”;  Προφανώς μια φράση κλισέ.  Την χρησιμοποιούν μόνο και μόνο επειδή δεν γνωρίζουν ανάγνωση και γραφή. Επειδή δεν αντιλαμβάνονται πως η ζωή προέρχεται από τον θάνατο…  Τους καρφώθηκε στο μυαλό από τα φοιτητικά χρόνια, …προφανώς σε κάποια δευτεροκλασάτη σχολή δημοσιογραφίας. Και την «φτύνουν» πάνω στο χαρτί σαν στραγάλι που σκάλωσε στο λαιμό και τους πνίγει.  Κάτι σαν το “ειρήσθω εν παρόδω”, ή το “προφανώς”.  Κλισέ!  Ακούς εκεί; ... Στυγερός δολοφόνος!»