O szczęściu

Łatwiej znosi się złą rzeczywistość, gdy się od
niej myślą do lepszej odbiega.

(z Przedmowy do wydania pierwszego i drugiego, Warszawa 1939 -
Kraków 1947)



Długo oczekiwane wznowienie klasycznego już dzieła Władysława
Tatarkiewicza. Stanowi próbę zestawienia wszystkiego, co obiektywnie można o
szczęściu powiedzieć.



Autor pisał swą książkę z zamierzeniem, by zawierała nie
tylko to, co sam o ludzkim szczęściu myśli, ale także, co myśleli i myślą o
nim inni; chciał, by książka przedstawiała rzecz jak najwszechstronniej.




(z Przedmowy do wydania trzeciego, Warszawa 1962)

Rozpatrywane są tu więc zarówno zagadnienia teoretyczne, jak i
praktyczne, historyczne (informacje o ludzkich poglądach na szczęście),
systematyczne, opisowe, normatywne, a także językowe (analiza wyrazu
szczęście i wyrazów pokrewnych), psychologiczne (analiza doznawania
szczęścia), socjologiczne i etyczne.

Książka z kategorii wielkich!

Jedna z podstawowych lektur na wszystkich studiach
humanistycznych.