Kolory sztandarów

To, co najbardziej mnie urzekło w Kolorach sztandarów, to nawała emocji, jaka zwala się na czytelnika. Trudno jest pozostać obojętnym, patrząc na wysiłki żołnierzy Gladiusa, próbujących walczyć z najeźdźcą i jednocześnie zachować niezależność. Strach, gniew, niepewność towarzyszą nam na każdym kroku, gdy obserwujemy jak upadają kodeksy, bohaterowie zmieniają się w banitów, a nad wszystkim krąży widmo całkowitego zniewolenia ciała i ducha. Najbardziej wstrząsający jest sam finał, który czytałem w potwornym napięciu, targany tym samym gniewem i goryczą, co bohater. Kołodziejczak uderzył tutaj w naprawdę czułą strunę, i choć niektórzy mogą twierdzić, iż zrobił to z zimną kalkulacją (kto odkrył schemat, na którym oparł autor fabułę, zrozumie doskonale), ale nie można mu odmówić umiejętności w wykorzystaniu tego faktu.

efantastyka.pl




„Kolory Sztandarów” nieraz rozbawią, nieraz zasmucą, innym razem zaskoczą, by zaraz czytelnika zbulwersować. Autorzy którzy równie zręcznie grają na emocjach jednocześnie wartko prowadząc akcję, nie wypadają z kapelusza, na szczęście czy zgubę; warto więc sięgnąć po Kołodziejczaka, zapewniając sobie kilka wieczorów przyjemnej lektury.

Kawerna



Akcja powieści toczy się na planecie Gladius, próbującej utrzymać niezależność wobec panującego we wszechświecie Dominium Solarnego. Udaje jej się to do czasu, kiedy planeta staje się celem ataku przybyszy z kosmosu. Główny bohater, Daniel Bondaree staje się członkiem tajnej grupy, której zadaniem jest przeniknięcie do bazy obcych. Czas nagli, bo na Gladiusie nasilają się ruchy pacyfistyczne, żądające uzależnienia kolonii od Dominium i przyjęcia zbrojnej pomocy imperium.