Historia literatury łotewskiej i łatgalskiej

Pisząc,  w miarę  chronologicznie, szkice o literaturze Łotwy, o jej dziełach i  losach,  prezentując najciekawszych i najistotniejszych protagonistów,    napotykamy  trudności  warsztatowe  szczególnego rodzaju. Z uwagi na   specyfikę dwujęzyczności tej literatury musimy pro­wadzić narrację   dwutorowo i równolegle jednocześnie. Stąd wywód wydać się może nieco   zaciemniony, ale te obie wody płynące obok siebie i nawzajem się   zasilające: główny nurt to rzeka bardziej zasobna i wytrwa­ła: język   łotewski (dolno­łotewski/bałtycko­łotewski) i meandrujący stru­myk;   język łatgalski (górno­łotewski). Oczywiście nie jest to zjawisko tak   zupełnie unikalne, na podobne trudności z nadmiarem bogactwa cierpią np.   badacze literatury czterojęzykowej Szwajcarii.