Jak ograbić starą ciotkę i być szczęśliwym

SKĄD SIĘ BIORĄ STARE CIOTKI?

Ciotki nie biorą się znikąd. Ktoś je wytwarza. Zazwyczaj powstają w mozolnym trudzie miłości małżeńskiej i przepoczwarzają się z małych, rozkosznych bobasków, w równie małe i rozkoszne dziewczynki, i później stają się małymi kobietkami. Po stosownym przepoczwarzeniu z małych kobietek w pełne i dojrzałe kobiety stają się materiałem na ciotki. I mogą nimi zostać już w fazie przepoczwarzania. Gdy rodzina jest liczna i liczne jest rodzeństwo „cioteczność” następuje błyskawicznie.
Pamiętam widok dużego pokoju w małym domku, w maleńkim i cichym miasteczku z wybrukowanym ryneczkiem. Na środku pokoju stał duży stół, a wokół niego rozsiadły się stare ciotki. Tych, które przekroczyły wiek osiemdziesięciu lat było co najmniej kilka. Nestorka na pewno miała sto lat. Wszystkie ubrane jak w dziewiętnastym wieku wyglądały na przeniesione z czasów lampy naftowej. Ciotki wraz z całą rodziną jadły placki i piły herbatkę. A znudzone dzieci biegały po maleńkim, prostokątnym, brukowanym podwórku, na którym jedyną atrakcją był stary rower.
Tak, stare ciotki nie są ciekawe dla dzieci, a te które szczypią po twarzy są szczególnie nieciekawe i wręcz niebezpieczne.