Kłamstwa i Bajki

- Tatusiu... Powiedz... Skąd się wziął tam smok? - zapytała dziewczyna.
Nieznajomy, który nieco zgarbiony, zamyślony bawił się obcęgami, teraz zareagował. Spojrzał uważnie na Lidię. Hohenheim, do którego skierowane było pytanie, podniósł umęczoną głowę i pokazał swoim słuchaczom czarujący, szczerbaty uśmiech.
- Z marzeń dziecko.
Reakcja była natychmiastowa i zaskakująca. Nieznajomy zaczął się śmiać. Jego głos odbijał się od ścian tworząc echo. Pogłos udowadniający, że pokój był nie tylko dźwiękoszczelny, ale niczym pomieszczenie nagraniowe miał niezłą akustykę. Gdy drzwi były zamknięte, słychać było każdy szept, zgrzyt. Zwłaszcza, gdy coś upadło na podłogę. Takie na przykład obcęgi, którymi mężczyzna bawił się do tej pory.
- Co cię tak rozśmieszyło, panie Łowco? - chrapliwym głosem zapytał Hohenheim.
Wyraźnie cierpiał. Z jego ucha wciąż sączyła się krew, na wargach, palcach powstały już strupy a na nadgarstkach pojawiły siniaki.