Mentoring. Złote zasady

Słowo „mentor” wywodzi się z mitologii greckiej. Ściślej pochodzi od imienia jednej z postaci mitologicznych, Méntora, któremu wyruszający pod Troję Odyseusz, król Itaki, powierzył pieczę nad swoim majątkiem, a także żoną i synem. Gdy syn Odyseusza Telemach wyruszył na poszukiwanie ojca, rolę Méntora przejęła bogini Atena — opiekun stał się przewodnikiem. Od zarania dziejów ludzie szukają mentorów, osób posiadających szeroką wiedzę i bogate doświadczenie, którymi mogą zainspirować innych i które wykorzystują, by wskazać im ścieżkę rozwoju. Relację mistrz – uczeń spotkamy w mitach starożytnej Grecji i Rzymu, w taoizmie i buddyzmie, w koncepcji konfucjańskiej, w zakonach sufickich islamu, w indyjskim systemie sampradaya, a także w judeochrześcijańskiej tradycji nauczycieli.