พันศักดิ‪์‬

“กลางวันแสกๆ ไม่อายฟ้าอายดิน”

พันศักดิ์เบือนหน้าหนีจากภาพตรงหน้า เด็กสาวใบหน้าเปรอะเปื้อนไปด้วยน้ำตา ตัวสั่นเทาสะบัดมือหนีมองเขาด้วยสายตาตัดพ้อ ก่อนจะเดินขากระเผลกๆ เพื่อมุ่งหน้าออกไปจากกระท่อม 

หนุ่มใหญ่สบถยาวเหยียดเมื่อหันไปเห็นก้นขาวๆ ของเด็กสาววัยสิบแปด เธอเอาเสื้อผ้าขาดๆ ปิดบังเนื้อตัว ร้องไห้สะอึกสะอื้นเดินหนีด้วยเนื้อตัวสั่นเทา

“จะไปไหน” ร่างสูงใหญ่เกือบร้อยแปดสิบห้าเซนติเมตรตามมากระชากแขนเล็กของเด็กสาว เธอสะดุ้งสุดตัวยังร้องไห้ไม่ขาดสาย

“มังคุดจะกลับบ้าน” มังคุดตอบเสียงสั่นๆ สะอื้นจนตัวโยน

“เดินแก้ผ้าไปแบบนี้น่ะเหรอ”

“แล้วจะให้ทำยังไง”

“เอาใบกล้วยปิดไหมกันอุจาดตา” เขาประชดแต่เธอกัดปากตัวเองแล้วสะบัดมือหนี

“โกรธรึที่มาขัดจังหวะ” พันศักดิ์เลิกคิ้วขึ้นถาม

“ปากร้าย มังคุดไม่เคยคิดจะมีผัวทีเดียวสิบคนหรอกนะ”

“อ้อ... นึกว่าอยาก”

“ลุงศักดิ์!” เธอเสียงดังใส่เขายังร้องไห้สะอึกสะอื้นน้ำตาเปรอะเปื้อน

กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดด!

เสียงกรีดร้องดังขึ้น พันศักดิ์อุ้มร่างเล็กขึ้นสู่อ้อมแขนหลังจากสะพายปืนลูกซองไปทางด้านหลัง เธอปัดป้องปิดบังเนื้อตัวเป็นพัลวัน

“อย่าดิ้นสิ ตกลงไปแข้งขาหักไม่รู้ด้วยนะ” คนป่าเถื่อนทำเสียงดุ ใบหน้าก็ดุดันตามไปด้วย เด็กสาวรีบหยุดดิ้นกอดคอหนาเอาไว้เพราะกลัวตก ยังสะอึกสะอื้นอยู่ไม่หาย เธอซุกหน้าที่อกกว้างอับอายที่ต้องมาเปลือยกายต่อหน้าเขา

“ทีหลังก็นัดมันมาทีละคนสิ สิบคนไม่ฉีกขาดรึ”

“มังคุดเปล่า พวกนั้นจะรุมข่มขืน เลยมาดักฉุดมังคุด ไม่เห็นหรือไงว่ามังคุดร้อง” เธอเถียงคอเป็นเอ็น

“อ้อ... จะไปรู้เรอะ ผู้หญิงบางคนชอบร้องให้ผู้ชายตื่นเต้น” เธอกัดปากตัวเองเมื่อได้ยินเขาพูดแบบนั้น


ขอบพระคุณทุกท่านที่ติดตามผลงานค่ะ

เบนจี้/B.J.-มัฑศิกาญจน

keyword: นิยาย, นิยายไทย, Thai novel, Thai ebook, hytexts, หนังสือ, benjeejung