Krimeo estas nia. Reveno de la imperio (Originala nefikcia rakonto en Esperanto‪)‬

La anekso de Krimeo fare de Rusio en marto 2014 profunde skuis la mondpoliti­kon. La Krimea krizo restas prokrasta bombo, kies ĉiuj konsekvencoj ankoraŭ ne super­rigardeblas. La anekso estas ankaŭ demando, kiu dividas la loĝantaron. --- La ŝtata salajro de Anna en Sebastopolo estis duobligita post la anekso. Ŝi povis aĉeti la belan blankan kuirejan ŝrankon, pri kiu ŝi longe pensis, sed cetere preskaŭ ĉio restas kiel ĉiam. En ŝia loĝdistrikto oni bonvenigas prezidenton Putin. Por ŝi Rusio estas la rekta posteulo de la bona Sovetio, en kiu ŝi kreskis. --- Ne tiel estas pri Eskender. Li renkontis la novajn potenculojn, kiam peze armitaj policanoj frapis lian pordon frumatene kaj renversis ĉion en la apartamento. Eskender estas Krimea tataro; por li Rusio estas la rekta posteulo de la malbona Sovetio, kiu ekzilis lian tutan popolon el Krimeo. --- Kalle Kniivilä veturis en Krimeo kaj renkontis homojn kun tre malsamaj vidpunktoj. La anekso tuŝis malnovajn vundojn kaj starigis novajn liniojn de konflikto inter la krimeanoj. Multaj loĝantoj de Krimeo sopiris ŝanĝon - sed ĉu tiu ĉi estas la ŝanĝo, kiun ili deziris?