Het kunstzijden meisje

Doris, nog geen twintig, droomt van zijden kleren maar moet het met een kunstzijden surrogaat stellen. Een sprankelend leven leiden wil haar in de provinciestad niet lukken, de ‘minuten zonder moeite’ zijn op een hand te tellen, en daarom: op naar de metropool Berlijn. Doris wil een Glanz worden, een dame die het maakt in het leven, desnoods via een man.
Maar de juiste aanbidder is moeilijk te vinden in het Babylon van de jaren twintig. Doris observeert doelgericht en op een bijzonder originele manier, haar directe stijl en haar eerlijkheid zijn ontwapenend, komisch en charmant. Haar afrekening met het huwelijk, de rassenwaan, het literaire snobisme en de moraal van de rijken is scherp én grappig. Keun geeft een stem aan een jonge dromer met meer vertrouwen dan geluk, een jonge vrouw die duidelijk de gave, het cynisme en de connecties mist om een Glanz te worden.
Inmiddels geldt de plezierige, tragikomische schelmenroman – tevens een ontluisterend portret van de ontwrichting tijdens de Weimarrepubliek – als een mijlpaal in de literatuur voor 1933 en als een must in elke geëmancipeerde boekenkast.