Turystka

Śród hu­ku i świ­stu przy oknie zwie­szo­na    Mło­dziut­ka tu­ryst­ka przy­sta­je,  O szy­bę opie­ra swe wiot­kie ra­mio­na --  Za­du­ma na czo­le, wes­tchnie­nie śród ło­na    A oczy -- dwie głę­bie, dwa ra­je!      Śród hu­ku i świ­stu w pę­dzą­cym wa­go­nie    O szy­by śmiech dzi­ki po­trą­ca.  Przede mną z mgły po­stać, pur­pu­rą twarz pło­nie,  Na­mięt­ność z brwi strze­la, fa­lu­je na ło­nie,    A oczy -- to czar­ne dwa słoń­ca!   Śród hu­ku i świ­stu grzmią do­łem ko­li­ska,    Świat w mgli­stej roz­ta­pia się da­li...  Już od­dech go­rą­cy w twarz po­wiał mi z bli­ska,  Śród hu­ku i świ­stu dłoń rę­kę mą ści­ska,    Na ustach szał mo­wy się pa­li: