Βιωμάτων Ίασι‪ς‬

Σαν κόκκινο λουλούδι ματωμένο, μύρο σε μύρισα, μες στον χειμώνα της ψυχής μου.

Ήλιος που φώτισε μ’ ακτίνες λαμπερές, άνοιξης μυρωδιά λεμονανθού, μες στα μαλλιά σου.

Δροσοσταλιά καυτή, στάζουν βροχή τα βλέφαρα, σαν ροδοπέταλα καημού και σταλαγμίτες μιας ανάγκης ξεχασμένης μες στον χρόνο που ξυπνάει…

Θάλασσα αχαρτογράφητη μοιάζει η ψυχή, μέσα στο βλέμμα σου.

Και σε κοιτώ, σαν ναυαγός, που κολυμπάει μέσα της, σπάζοντας φράγματα, αλυσίδες και κανόνες.